Door Arno Ruitenbeek

Haarlemmermeer – Ontuchtpleger Lars van der H. uit Nieuw-Vennep is onlangs, kort voor zijn 40^e verjaardag, opgeroepen om de gevangenis in te gaan. “Eindelijk”, zeggen de misbruikte jongens en hun familie, na vele jaren strijd tegen het onrecht.

Hun ruim tien jaar durende gevecht voerden ze op de achtergrond. Ver weg van de publiciteit. Omdat ze constant het gevoel kregen dat de media op de hand waren van de diskjockey en voormalige leraar van het Herbert Vissers College (HVC). ,,Veel journalisten hebben zich, net als talloze mensen in de Haarlemmermeer, in de luren laten leggen door die charmante Van der H.”, is hun kritiek.

Nederlands hoogste rechtsinstantie, de Hoge Raad, heeft Van der H. nul op zijn rekest gegeven. Daarmee is zijn veroordeling bij het gerechtshof van december 2012 onherroepelijk. De Venneper had in hoger beroep al  een zwaardere celstraf gekregen, dan in eerste aanleg. Kwam hij in Haarlem weg met twee jaar, waarvan een derde voorwaardelijk, in Amsterdam werd dat 2,5 jaar, waarvan tien maanden als stok achter de deur.

Bang

In de extra lange proeftijd van vijf jaar moet hij een verplichte behandeling ondergaan bij psychiatrisch centrum De Waag en uit de buurt van kinderen blijven. Het hof was bang dat Van der H. zich opnieuw vergrijpt aan kinderen (lees: jonge jongens), omdat hij de beschuldigingen blijft ontkennen en professionele hulp liever buiten de deur houdt.

,,De cassatie haalde de krant niet meer, laat staan het feit dat Van der H. zich nu moet melden bij de poort van de gevangenis om ruim anderhalf jaar (20 maanden min aftrek voorarrest)  uit te zitten. Hij heeft wel  tot nu toe als vrij man rondgelopen.” Want het hof wees het verzoek van de advocaat-generaal  destijds af om de deejay annex eigenaar van een entertainmentbedrijfje, dat onder meer feestjes verzorgde voor eindexamenleerlingen,  na de uitspraak meteen achter tralies te stoppen.

Van der H. achter slot en grendel betekent voor de zeven jongens die hij tussen 1997 en 2007 seksueel misbruikte, en hun naasten dat ze kunnen proberen hun leven weer op te pakken. ,,Dit zijn zeven jaar woede en frustratie geweest, en angst voor het welzijn van andere jongens, omdat hij bleef ontkennen en, omdat de autoriteiten niet accuraat optraden of wegkeken, gewoon door kon gaan” Door een juridische fout is hem alleen voor Nieuw-Vennep een verbod van twee jaar opgelegd om zich te vertonen bij festiviteiten. Zodoende kon hij zich tijdens de lange duur van de strafzaak vertonen en zelfs plaatjes draaien in Hoofddorp en Rijsenhout.

Politie, gemeente, maar ook de achtereenvolgende bestuurders van kerken (Barea Haarlem, levende evangeliegemeente Aalsmeerderbrug ((LEG)), baptistengemeente Hoofddorp) waar Van der H. actief was, hebben op grote schaal verzaakt. ,,Bij de instanties was al langer bekend wie hij was en wat hij deed. Het is onder de pet gehouden, met de mantel der liefde bedekt. Agenten hebben nooit verbanden gelegd tussen eerdere meldingen en de aangiften van onze zonen. Of dat klunzigheid is, of opzet: we zullen het helaas nooit weten.”

Populaire jeugdleider

De zedenmisdrijven waarvoor Van der H. is veroordeeld,  hadden plaats voornamelijk in Hoofddorp en Nieuw-Vennep. De populaire jeugdleider bediende zich in vrijwel alle gevallen van dezelfde werkwijze.

Ze mochten hem helpen als hij plaatjes ging draaien, bier drinken en blijven slapen bij hun ‘grote voorbeeld’ thuis op zolder of in de loods in zijn geboorteplaats Abbenes waar hij zijn spullen opsloeg.  Van der H. kroop bij zijn logés onder de dekens en pleegde ontuchtige handelingen met ze.

De veroordeeld heeft altijd volgehouden dat hij hooguit wat had gestoeid met de jongens. Knuffelen, kussen of likken langs de wang,  meegedaan met de ‘piktik’- een klapje in het kruis bij wijze van begroeting. Hij noemde zich in de rechtszaal ‘een jongetje onder de jongetjes’: ,,Achteraf  concludeer ik: dit was grensoverschrijdend gedrag. Maar daar is het bij gebleven.”

De jongens zouden hebben gelogen en hun verzinsels op elkaar hebben afgestemd om hem te pakken. Om die samenspanning te ontrafelen, had Van der H. bij het hof een reeks getuigen gevraagd. Onder hen een familielid. Toen zijn advocaat hoorde dat deze vermeende getuige à decharge zou verklaren dat hij ook was misbruikt door Van der H., probeerde ze hem weg te werken. Maar het hof hoorde hem toch en kreeg een opzienbarende onthulling voorgeschoteld. Ruim tien jaar geleden onderging hij hetzelfde lot als de aangevers.

Het hof kende de schadeclaims van de zeven toe tot een bedrag van bijna 30.000 euro. Dat is door de wettelijke rente en kosten inmiddels flink opgelopen. Advocate Anne-Marie Wolf, die bijna alle slachtoffers in deze zaak bijstond, benoemt het als volgt: ,,Ik heb veel respect voor deze  mensen. Zij hebben een heel lange weg afgelegd. Onderweg kwamen de gaten in de slachtofferbescherming, die onze rechtstaat nog steeds kent, pijnlijk aan de oppervlakte. Doordat zij durfden door te gaan, hebben ze meegeholpen aan een betere samenleving.”