Archief per maand:

kerkinterieurs

60.000 bezoekers in Stedelijk Alkmaar

Detail schilderij Emanuel de Witte, ‘Interieur met vrouw die op een virginaal speelt’, The Montreal Museum of Fine Arts / Purchase John W. Tempest Fund.

Stedelijk Museum Alkmaar verwacht 2017 af te sluiten met 60.000 bezoekers. Dit mooie cijfer is te verklaren door een sterk tentoonstellingsaanbod dit jaar. Nog tot en met 21 januaru is de expositie over Emanuel de Witte te zien.
Na recordjaar 2016 heeft Stedelijk Museum Alkmaar zijn landelijke bereik en betekenis kunnen bestendigen. De tentoonstelling over verzamelaar Wim Selderbeek (Sluijters, Toorop, Bergense School) zorgde voor goedbezochte zomermaanden. De huidige tentoonstelling over de zeventiende-eeuwse Alkmaarse schilder Emanuel de Witte, meester van het licht, met topstukken uit binnen- en buitenland werd lovend besproken in de pers en wordt ook door de bezoekers hoog gewaardeerd.
Waar Stedelijk Museum Alkmaar in het verleden vooral bezoek uit de regio trok, komen bezoekers nu uit het hele land. Uit een analyse van de bezoekcijfers blijkt dat alle provincies zijn vertegenwoordigd. Ook buitenlandse bezoekers weten het museum beter te vinden.
In 2018 staan opnieuw onderscheidende tentoonstellingen op stapel. In het kader van de 500e verjaardag van de Grote of Sint-Laurenskerk programmeert Stedelijk Museum Alkmaar meesterwerken uit de Gouden Eeuw van Salomon van Ruysdael en Pieter Saenredam, die de kerk meermalen portretteerden. Verderop in het jaar een prikkelende tentoonstelling over de veranderende wereld van De Koe en de allereerste overzichtstentoonstelling van kunstenaar Piet van Wijngaerdt, de grondlegger van de Bergense School.

Talent

Een van de meest getalenteerde schilders uit de Gouden Eeuw is Emanuel de Witte. Hij werd in 1617 in Alkmaar geboren en groeide er op (overleden 1692). Zijn vader Pieter de Witte was hoofd van de Franse school. De jonge Emanuel volgde zijn opleiding bij stillevenschilder Evert van Aelst (1602-1657) in Delft. Daarna keerde hij terug naar zijn geboortestad, waar hij zich in 1636 inschreef bij het Sint-Lucasgilde, de vakvereniging voor schilders.
Al in 1654 rangschikte de dichter Jan Vos hem onder de belangrijkste kunstenaars van zijn tijd. Hij werd in een adem met Rembrandt en Govert Flinck. Inventarissen en andere oude bronnen geven een indruk van zijn klantenkring: een architect, een koster, de kerkmeesters van de Oude Kerk in Amsterdam. Hij schilderde ook op bestelling.
Het was vooral de fenomenale lichtbehandeling waarmee hij indruk maakte: als geen ander wist hij te spelen met zonlicht dat door hoge kerkramen naar binnen valt en op zuilen en wanden reflecteert. Hij schilderde niet alleen protestantse en katholieke gebedshuizen, maar introduceerde ook het imposante interieur van de Portugese synagoge te Amsterdam in de schilderkunst.
Meer dan veel andere schilders in hetzelfde genre, worden de composities van De Witte bevolkt door mensen die zijn werken een levendig, soms zelfs anekdotisch karakter geven. Kinderen krijgen de borst, er worden graven gedolven en hondjes lopen rond. Wie het werk van Emanuel de Witte vandaag de dag in ogenschouw neemt, wordt getroffen door de verrassende veelzijdigheid van zijn oeuvre.
Naast de Delftse en Amsterdamse kerkinterieurs waaraan hij zijn reputatie dankt, vervaardigde hij marktgezichten, genretaferelen, portretten en historiestukken. En bijna zonder uitzondering van grote levendigheid en hoge kwaliteit. Dankzij bijzondere bruiklenen uit binnen- en buitenland kan het Stedelijk de variëteit en de kwaliteit van De Wittes oeuvre in Stedelijk Museum Alkmaar in de volle breedte laten zien.